باز باران با تگرگ و سرما

باز باران

با تگرگ و سرما

با گلوله هاي فراوان

ميخورد بر سرنسل ما

ميخورد بر سر جوانان وطن

گلوله و تير

گشته آسمان ایران ز خون عزیزان

سرخ و دلگیر

يادم آرد

يک روز ننگين تلخ و سنگين

ميامد مردي روبه هانه

غريبه اي در لباس دين

بعض ها میگفتند

زین پس بهاراست

ديو رفته و فرشته آمده

آب و برق رايگان است

ناگهه

باران شدت گرفت و تگرگ شد

برف آمد و

هوابس ناجوان مردانه سردشد

آنگه يادم آمد

كين تكرار تاريخ است

دمش گرم وسرش خوش باد اخوان

كه ميگفت زمستان است

آري زمستانی سخت

با سرما و عوعو سگان است

سگانی از جنس

ولایت مطلق فقیه زمان است

 چه تلخ می اندیشیدیم

کان تازه به دوران رسیده فرشته است

و چه دردناک دیدیم

آنکه فریبش خوردیم دیو سپید زمستان است

باز باران

میخواندیمش با ترانه

غافل از آنکه

با گلوله بود و درد ناله

رگباری گر شنیدی

تگرگی نیست صدای گلوله است

صدای افتادن تن انسان

بدست امامان زمان است

چه نحس انقلابی بود و

چه وارونه جمهوریتی

که غریبه گشتن

در وطن خویش ملتی

بشنو از من

کودک من

سالهاست اين غم

درون من

غم ننگ غريبه اي

در وطن من

بسان زالو چسپيده

بر پيکر من

همي دروغ نگاشتن

بر برگ برگ کتاب من

بس زدود

صفحه افتخار تاريخ من

باز باران

با درد و آتش و غضب

بر سر یاران اهل حقم

بارانی از جنس عرب

عربی اجنبی

از جنس الله

الله ی که نیست آشنا

با مهر اهورای ما

اي امامان

اي خداوندان قدرت مست از خون

اين روزگار تلخ تر از زهر شما نيز بگذرد

بقول سيف

در مملکت چو غرش شيران گذشت و رفت

اين عوعو سگان شما نيز بگذرد

 قاصدک

تفاوت آیین یارسان و شیعه

                             فاصله شریعت تا حقیقت

نه میترساند کسی را از جهنم آتشی 

                             نه وعده می دهد بنده ای به زیبا بهشتی

نه میزند حد بی آزارمستان و سرخوشان را
        
                          نه بدمست برادرانی ز بوی شراب بهشتی

نه بردارشان میکشد از دین بریدگان را

                            نه میفریباند کسی با های و هوی بهشتی

نه ورد ملاای نه روسپیگر و صیغه ای

                         نه غلمان و حوریی در عفاف خانه بهشتی

نه زکات و خمس گدا بهر پادشاه فربهی

                         نه سرخرمن وعده ای به فقیران در بهشتی

نه میزند روزه خوار گرسنگان را شلاقی

                           نه بی پایان طعامی در سفره خانه بهشتی

نه زنان را نیم آدم و نه سنگسار سرشان

                            نه به زیر پای مادران برد ناکجا بهشتی

نه جهادی و غنایمی نه مرگ انسان و انتحاری

                        نه پاسخ اشک یتیمان گفتن با دروغ بهشتی

نه دستور به معروفی و نهی منکر وجودشان

                    نه حلال دارند هرحرامی در عشرتکده بهشتی

نه حرام داند بودن و دیدن تار مویی ز زنی

                    نه بی بندوبار وعریان زنانی در هرزه بهشتی

نه ثواب داند غم وعزای مردگان هزارساله را

                          نه بی پایان شادی و لعب درنیست بهشتی

نه ناروا خواند نوای نی و سوز طنبوری را

                     نه نوید ساز وآواز دلنشین حورالعینان بهشتی

قاصد بگوی تا بشنوند این قوم فریب خوردگان

                     نه قاصدی رفت به جهنم ونه خبری ز بهشتی

شعر از:  قاصدک